KÖPEK, KADIN, ERKEK

Böyle tanışmıştık. O zamanlar. Evlerine almaları beni çok şaşırtmamıştı. Çünkü bazen bir an gelir, bu insanlar bizi köleleştirip bize yaptıklarından dolayı vicdan azabı duyarlar. Kadının evi garip bir şekilde terkedilmiş gibi görünüyordu, sanki aniden yağmur bastırmış da düğün davetlileri lokali kaçarcasına terk etmişler gibi.

Yemekten sonra bana bir battaniye verdiler ve çekildiler. Bu benim için çok önemli bir andı,

çünkü, daha önce söyledim mi hatırlamıyorum ama, ben doğduğumdan beri sokaklarda yaşıyorum. Şimdi sıcacık bir evde örtünün üstünde yatıyorum ve bu iksinde de bütün insanlarda olduğu gibi mi gelişir acaba diye düşünüyordum. Önce küçük bir ilgi, sonra yine insan olma hali… Aşağılamayı severler, ama bu yeni bir şey değil, bundan söz etmek istemiyorum. Zaten ben ilgi çekmeyi sevmem, taleplerim arasında değil, istemiyorum. Ben daha çok içine kapanık biriyim. Rahat bir örtünün üzerinde yatmış Yasushi Inoue’nin kitabını okuyordum. Uykuya dalmadan az önce, belki de şimdi yeni bir yaşam başlıyor benim için, diye düşündüm ve yatak odasından ikisinin sesleri gelirken gülümsedim.

Yazan: Sibylle Berg

Çeviren: Sibel Arslan Yeşilay

Yöneten: Kemal Aydoğan

Sahne Tasarımı: Bengi Günay

Işık tasarımı: İrfan Varlı

Yönetmen Asistanları: Ferhat Asniya – Ahsen Özercan

Oyuncular

Köpek: Barış Yıldız

Erkek: Caner Cindoruk

Kadın: Zamire Zeynep Kasapoğlu

Süre: 1 perde 75’

BASINDA ÇIKANLAR

26.1.2016 – Salı
Mimesis Dergisi – Dila Okuş

http://mimesis-dergi.org/2015/01/moda-sahnesi-ve-kopek-kadin-erkek/